- шеңгел
- зат. бот. 1. Шөл-шөлейтті, сортаңды жерлерде өсетін, ұзындығы 2-3 м-дей тікенді бұта. 2. Осы өсімдіктің сүрегі. Бұл мақсатқа жергілікті құрылыс материалдары: қамыс, ш е ң г е л, жыңғыл кең пайдаланылуда (Еңбек туы, 06. 02. 1965).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.